Πεζοπορία (Trekking)

Για τους λάτρεις την πεζοπορίας, στη Θερμή υπάρχουν πολλές περιοχές με μοναδικά μονοπάτια.



Η θέα από ψηλά είναι μοναδική, και αυτά που μπορείτε να θαυμάσετε ένα πολλά.



Παλιά εξωκκλήσια, παλιές βρύσες και μοναδικά μονοπάτια ανάμεσα στους πρίνους και τις ελιές, είναι μερικά από αυτά που θα «ανακαλύψετε» στην πορεία σας.



Η διαδρομή είναι ξεκούραστη χωρίς μεγάλες ανηφόρες και κατηφόρες και μπορούν να την ακολουθήσουν άτομα όλων των ηλικιών.



Από την πορεία αυτή μπορείτε να θαυμάστε και όλη την περιοχή της Θερμής, δηλαδή το χωριό της Θερμής και την παραλιακή Σκάλα Θερμής.



Παρατηρητές Πτηνών (Bird Watchers)

Για τους Παρατηρητές Πτηνών (Bird Watchers) η περιοχή της Θερμής κρύβει  ένα μοναδικό τοπίο το οποίο από τους ειδικούς χαρακτηρίστηκε ως «μοναδικό για τα σπάνια πουλιά του»



Συγκεκριμένα, πάνω από τα Μιστεγνά υπάρχει το παλιό λατομείο της πέτρας Μιστεγνών το οποίο έχει εγκαταλειφθεί (ως λατομείο) εδώ και πολλά χρόνια



Στην περιοχή όμως έμειναν οι λακκούβες των εξορύξεων οι οποίες γεμίζουν με νερό (κυρίως από τον Σεπτέμβριο και μετά, και προσελκύουν πολλά και σπάνια πουλιά τα ποία σταματούν για να ξεκουραστούν στο ταξίδι τους προς το νότο.



Από εκεί μπορείτε ακόμα να θαυμάσετε όλο τον κόλπο των Μιστεγνών και το ίδιο το χωριό.



Ρωμαϊκό Υδραγωγείο

Σε απόσταση 600μ. από την Μόρια ( 5 χλμ από τους Πύργους Θερμής ), θα βρείτε το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο. Πρόκειται για μια μοναδική στο νησί πέτρινη κατασκευή, που η δημιουργία της ανάγεται κατά την Ρωμαϊκή εποχή ( 2ος μ.Χ.αιώνας ).



Σκοπός ήταν η υδροδότηση της Μυτιλήνης μέσω των νεροπηγών της περιοχής Αγιάσου. Σήμερα βρίσκεται υπό συντήρηση και σώζεται το μεγαλύτερο κομμάτι του, οι λεγόμενες "καμάρες".

Στέκονται όρθιοι δώδεκα πεσσοί, ενώ ανάμεσά τους διασώζονται επτά καμάρες της μεσαίας σειράς και μια της κάτω, λαξευμένες σε γκρίζο μάρμαρο προερχόμενο από γειτονικό λατομείο. 

Στην κορυφή επάνω, με καμάρες από πλίνθους έφερε τον αγωγό του νερού. 

Τα νερά συγκεντρωνόταν από την Μεγάλη Λίμνη του Ολύμπου, ενώ στην συνολική πορεία των 22 περίπου χλμ. έπαιρνε νερό και από άλλες πηγές. Ταυτόχρονα σώζονται κομμάτια του σε αρκετές ρεματιές της κεντρικής Λέσβου.

Στην συγκεκριμένη περιοχή της Μόριας είχε μήκος 170 μέτρα και ύψος 27 μέτρα, ενώ συνολικά διέθετε 17 καμάρες.



Καταράκτης Μανικάσσας

Μεταξύ του Μαννούλου και του Κούτρου……κείται η θέση Περιστεριές και κοντά στη θέση αυτή μια άλλη θέση ονομαζόμενη Κστίλλας (Κσητίλλας ή Κσυτίλλας). Αυτήν διαρρέει χείμαρρος , που κατακρημνίζεται από μερικούς απόκρημνους και υψηλούς και απότομους βράχους σε κάποιο λάκκο που βρίσκεται μέσα σε φαράγγι που περικλείεται από βράχους και σχηματίζει κάποιον καταρράχτη που κατά τον χειμώνα κάνει τρομερό πάταγο. 



Ο πάταγος των νερών και η θέα του φαραγγιού και η θέα των γύρω θέσεων και το στενό του τοπίου και η ερημική μοναξιά και το λίγο εκεί ηλιακό φως και οι κραυγές των κοράκων και των γερακιών και οι φωνές των αλεπούδων, δίνουν στον θεατή μια μαγική, κατά κάποιο τρόπο, εικόνα που εμπνέει σ΄αυτόν «πανικόν φόβον».



Τον λάκκο αυτό ονομάζουν οι ντόπιοι Λάκκο της Μανικάσσας ή Μαννη Κασσα και γιαυτόν μυθολογούνται πολλά τρελλά και απίθανα συμβάντα από δαίμονες, πειρασμούς, διαβόλους κλπ. ±ταν δε, όπως φρονούν μυθολογούντες, η Μάννη Κάσσα ή Μανικάσσα αυτή κάποια αρχαία ντόπια «Μαινάς, ή Πόρνη» όπως, ίσως, δηλώνεται από το ίδιο το όνομα αυτής «Μανιακάσσα» που σημαίνει Μανιακά (μαινόμενη) κάσσα (δηλαδή κασελβάς, πόρνη) και είχε το όνομα «Χρυσίλλα» ή ίσως, το πιο πιθανό Κτησίλλα ή Χρησίλλα. Η οποία ζούσε εκεί και με διαφόρους τρόπους απατούσε και γοήτευε τους ντόπιους νέους, τους παρέσυρε εκεί, τους εκμαύλιζε ,τους διέφθειρε και …… Τελικά τους γκρέμιζε και τους έπνιγε στο λάκκο. Μυθολογείται ότι την Κτησίλλα συνέλαβαν τελικά οι ντόπιοι και την έπνιξαν σ΄ αυτόν το λάκκο